I follow my soul, it knows the way
Steeds dichterbij mezelf, steeds meer voelen wie ben ik en wat kom ik doen.. wat kom ik brengen in dit leven hier op aarde.
Dat is wat centraal heeft gestaan in mijn ontwikkeling van de afgelopen 15 jaren.
Dat is iets wat ik mezelf heb beloofd, ik denk dat ik dit al wist toen ik heel jong was. Soms voelt het alsof ik een bepaalde richting op wordt geduwd. Ook al wil ik, eigenlijk mijn hoofd, rechtdoor… ik voel dat het nodig is om dan rechtsaf te slaan en dat pad te volgen.
Dat brengt ook chaos met zich mee, met name tussen met hoofd en m’n hart. We zijn natuurlijk allemaal erg opgevoed om ons hoofd al leidraad te nemen. Vooral normaal doen, dan doe je al gek genoeg enz…. voor velen heel herkenbaar denk ik.
Dat ‘anders’ zijn heeft me ook verdriet opgeleverd. Ik wilde namelijk gewoon net als de rest zijn, want dan val je niet op. Zichtbaar zijn is voor mij dan ook altijd een thema geweest (en nog wel is).
Maar door alle ontwikkeling van de afgelopen jaren ben ik steeds meer van mezelf gaan houden. Het is goed zoals ik ben!
Wat ik met name voel dat ik hier te doen heb is de kinderen ‘beschermen’; daarom werk ik ook graag met volwassenen/ met de ouders. De kinderen zijn hier om ons iets te leren, we mogen juist met ze samenwerken. Zo kunnen we namelijk samen een mooiere wereld creëren die gebaseerd is op liefde, gelijkwaardigheid, respect en vertrouwen.
Naast het hebben van een eigen praktijk ben ik ook heel dankbaar voor mijn grootste inspiratie en spiegels in mijn leven, mijn drie kinderen. Ook zij hebben mij zoveel gebracht en zoveel mooie en zeker soms ook pijnlijke spiegels voorgehouden.
Al deze ervaringen, mijn opgedane kennis en de wijsheid die ik met me mee draag, mijn intuïtie en mijn lijntje met boven, zet ik graag in om andere mensen een stukje te begeleiden op hun levenspad.