Wat als je je kracht laat zien en wordt afgewezen?

Wat als je je boosheid/ woede gaat voelen en dit niet durft toe te laten? Wat als je je realiseert dat dit ook ontzettend krachtig is…

Een moeder die zichzelf klein houdt, die zichzelf niet echt laat zien, die niet houdt van confrontaties…

Haar zoontje is vaak boos, woedend, tot slaan en schoppen toe; en zij heeft haar boosheid nooit kunnen en mogen uiten vroeger.. het is haar nooit geleerd je emoties op die manier te tonen… Boosheid is dus niet fijn, hoe ga je ermee om als je het nooit hebt mogen uiten? Durf je het dan nog wel te voelen? Boos zijn kan ook krachtig voelen; het is juist krachtig dit te voelen. Dan kun je namelijk beter je eigen grenzen aangeven. En dat kan weer met liefde. Maar daarvoor moet je wel eerst het durven te voelen…  

Haar zoontje heeft ook deze kracht in zich! Hij uit wel zijn boosheid, zelfs extreem. Hij leert haar dat je boos mag zijn, zij mag hem leren dat je je kracht ook liefdevol mag inzetten.

Je eigen kind als spiegel voor de kracht diep in jezelf die je niet meer durft te voelen omdat je kracht linkt aan boosheid, aan afwijzing.

Wat een mooie spiegel voor deze moeder. En wat knap dat ze in die spiegel durft te kijken!

En wat een knap kind dat hij zijn moeder dit laat zien!