Vanochtend tijdens een geleide meditatie/afstemming mocht ik contact maken met de ongeziene wereld. Tijdens deze meditatie werd ik naar een prachtig wit bankje geleid onder een mooie boom in een weelderige bloementuin. Naast me kwam een meisje zitten, in een witte jurk met prachtige blonde lokken. Ik keek in de ogen van een stralend lichtkind. De boodschap die ze voor me had raakte me diep. Daarna liet ze mee een bloem zien, een witte gerbera. Dit is de bloem die ik altijd verbind met mijn overleden vader. Dus ook hij kwam even langs. Wat een dierbaar moment. En wat is het eigenlijk ‘simpel’ dat we op deze manier contact kunnen maken met onze dierbaren aan de andere kant. Ik weet nu al dat ik dit weer vaker ga doen. Even contact maken, even het gevoel van ’thuis’ voelen. Dankbaar voor dit mooie moment.